متن آهنگ آزاد سایه
دانلود کد آهنگ پیشواز ایرانسل ، تکست و آوای انتظار همراه اول
اسمش « آزاد » رفیقِ بچگیمه
کار میکنه توو بازار رنگ
عشقِ اسپر‌س و شریکِ خستگیمه
باباش نگرفته پاداشِ جنگ
دیوارای اتاقشه فری وال تهران
هیچ وقت نشد آماده حرف
متولد آبانه عاشق و مرموز
تووی چشماش دیدم آثار مرگ
دیپلم ردی نقاش
ترانه ، شعر متن آهنگ جدید سایه آزاد
تکست آهنگ آزاد سایه
اسمش «آزاد» رفیقِ بچگیمه
کار میکنه توو بازار رنگ
عشقِ اسپر‌س و شریکِ خستگیمه
باباش نگرفته پاداشِ جنگ
دیوارای اتاقشه فری وال تهران
هیچ وقت نشد آماده حرف
متولد آبانه عاشق و مرموز
تووی چشماش دیدم آثار مرگ
دیپلم ردی نقاش
قبلاً بهش گفتن چند بار
دست خطتت بده
زیاده خطات
دیر شد هنوز هستی علاف
خندید گفت : «چی کار کنم ؟
اصلاً نمی‌دونم چرا صبحو بیدار شدم ؟
انگار از دنیا طلب‌کارم ، کل رفیقام شدن بیمار دورم»
آرزوشه آسمون آبی ، زمین پاک
روحیه اش شده باز هم جریحه دار
می‌خوره فریبِ عام
اسپری اش می‌رقصه جمیله وار
میکنه دیوارا رو رنگ
میکنه خب خیالا رو جمع
نمی‌کنه سیگاراشو ترک
وا می‌کنن کیا با تو سنگ ؟ همه، همه؟
زدش بیرون از خونه باز هم
اعصاب تخمی موزیک گوش میداد
اسپری به دست ، دیوارا خط خطی
حرفاش مسری ، رو بیت فحش میداد
یهو دید کل خیابونا شلوغه
اخبارا کل دیالوگ هاش دروغه
یهو دید کل دیوارا جمله اس
راه‌ش رو پیدا کرد فهمید کی حالا مهره اس
کل خیابونا بیننده ان
شاهدن که با اسپری می‌رفت جنگ
اگه یه روز خالی می‌شد خیابون از وجودش
می‌دونست که شده دیگه بی مصرف
مُشتای بالا رفته ضبطه تو ذهنا
حرص‌شو خوردم و سیرم کرد
هرچه‌قدر می‌گفت که حرفاش رنگه
پای حرفاش هم حتی پیر هم شم
[کورس]
اسمش «آزاد» هشت ماه‌ست
می‌خوره تیر توو سر هر روز هر روز
اسمش «آزاد» هدفِ قناصست
رنگشو ریخت تو شب هر روز هر روز
اسمش «آزاد» هشت ماه‌ست
می‌خوره تیر توو سر هر روز هر روز
اسمش «آزاد» هدفِ قناصست
رنگشو ریخت تو شب هر روز هر روز
[ورس دو]
اینجا نمی‌رن که جلو حتی ساعتا
پریشونه افکارش مثلِ حال و هواش
میذاره بعضی وقتا سر به بیابون
دنیاش سرابه میزنه سگ به خیابون
دوست داره که بزنه خُب تَک پَر سه تَک نه
ترسیده اون که از ترس جمع
لبخندِ تلخ
می‌گفت: «نمی‌دونی چیا بستن به من، پرونده دست»
لفظِ بارون میاد ، میباره بارون
خودِ گربه سیاهس شبا میخوابه آروم
میذاره جامون دنیا اگه یه روز بریم
پا نداریم که بذاریم روش زیاده قانون
یه روز مثلِ همیشه که زد بیرون
خیابون قُلقُله اس خودجوشه خونا
هر کاری کرد واسه پول اسپری
دزدید از مغازشون هرچی بود
رنگِ مشکی
دیوارا که خونی بود و رنگ عشقی
نصیب «آزاد»ـه که شده جنگِ ارثی
نمی‌ذاره پا به سن با کفشِ ملی
خنده قسطی
مینویسه همه جا که با حرص فقط
آزادی کجایی ؟ مسیرتو کرد منو با عشق طرف
اَه ، برعکس کل جمع سیاست مدارا
نمیشه که خرید تو رو با ثروت هم
مینویسه آزادی با رنگِ مشکی
به یادِ گُل روی رفیقای خاکیش
میزنه که پرسه لا شلوغی جمعیت
مرور خاطراته بری جای خالیش
آرزوش بوده بده جون پای دیوارا
می‌ریزن مثل آب، خون واسه سیرابا
می‌خوره توی سر «آزاد» تیر
جنازه‌ش رو برداشتن با ماشین
ماها بهش میگیم شهید گمنام
داداش مبارکه آزادیت
داداش مبارکه آزادیت
[کورس]
اسمش «آزاد» هشت ماه‌ست
می‌خوره تیر توو سر هر روز هر روز
اسمش «آزاد» هدفِ قناصست
رنگشو ریخت تو شب هر روز هر روز
اسمش «آزاد» هشت ماه‌ست
می‌خوره تیر توو سر هر روز هر روز
اسمش «آزاد» هدفِ قناصست
رنگشو ریخت تو شب هر روز هر روز
کار میکنه توو بازار رنگ
عشقِ اسپر‌س و شریکِ خستگیمه
باباش نگرفته پاداشِ جنگ
دیوارای اتاقشه فری وال تهران
هیچ وقت نشد آماده حرف
متولد آبانه عاشق و مرموز
تووی چشماش دیدم آثار مرگ
دیپلم ردی نقاش
قبلاً بهش گفتن چند بار
دست خطتت بده
زیاده خطات
دیر شد هنوز هستی علاف
خندید گفت : «چی کار کنم ؟
اصلاً نمی‌دونم چرا صبحو بیدار شدم ؟
انگار از دنیا طلب‌کارم ، کل رفیقام شدن بیمار دورم»
آرزوشه آسمون آبی ، زمین پاک
روحیه اش شده باز هم جریحه دار
می‌خوره فریبِ عام
اسپری اش می‌رقصه جمیله وار
میکنه دیوارا رو رنگ
میکنه خب خیالا رو جمع
نمی‌کنه سیگاراشو ترک
وا می‌کنن کیا با تو سنگ ؟ همه، همه؟
زدش بیرون از خونه باز هم
اعصاب تخمی موزیک گوش میداد
اسپری به دست ، دیوارا خط خطی
حرفاش مسری ، رو بیت فحش میداد
یهو دید کل خیابونا شلوغه
اخبارا کل دیالوگ هاش دروغه
یهو دید کل دیوارا جمله اس
راه‌ش رو پیدا کرد فهمید کی حالا مهره اس
کل خیابونا بیننده ان
شاهدن که با اسپری می‌رفت جنگ
اگه یه روز خالی می‌شد خیابون از وجودش
می‌دونست که شده دیگه بی مصرف
مُشتای بالا رفته ضبطه تو ذهنا
حرص‌شو خوردم و سیرم کرد
هرچه‌قدر می‌گفت که حرفاش رنگه
پای حرفاش هم حتی پیر هم شم
[کورس]
اسمش «آزاد» هشت ماه‌ست
می‌خوره تیر توو سر هر روز هر روز
اسمش «آزاد» هدفِ قناصست
رنگشو ریخت تو شب هر روز هر روز
اسمش «آزاد» هشت ماه‌ست
می‌خوره تیر توو سر هر روز هر روز
اسمش «آزاد» هدفِ قناصست
رنگشو ریخت تو شب هر روز هر روز
[ورس دو]
اینجا نمی‌رن که جلو حتی ساعتا
پریشونه افکارش مثلِ حال و هواش
میذاره بعضی وقتا سر به بیابون
دنیاش سرابه میزنه سگ به خیابون
دوست داره که بزنه خُب تَک پَر سه تَک نه
ترسیده اون که از ترس جمع
لبخندِ تلخ
می‌گفت: «نمی‌دونی چیا بستن به من، پرونده دست»
لفظِ بارون میاد ، میباره بارون
خودِ گربه سیاهس شبا میخوابه آروم
میذاره جامون دنیا اگه یه روز بریم
پا نداریم که بذاریم روش زیاده قانون
یه روز مثلِ همیشه که زد بیرون
خیابون قُلقُله اس خودجوشه خونا
هر کاری کرد واسه پول اسپری
دزدید از مغازشون هرچی بود
رنگِ مشکی
دیوارا که خونی بود و رنگ عشقی
نصیب «آزاد»ـه که شده جنگِ ارثی
نمی‌ذاره پا به سن با کفشِ ملی
خنده قسطی
مینویسه همه جا که با حرص فقط
آزادی کجایی ؟ مسیرتو کرد منو با عشق طرف
اَه ، برعکس کل جمع سیاست مدارا
نمیشه که خرید تو رو با ثروت هم
مینویسه آزادی با رنگِ مشکی
به یادِ گُل روی رفیقای خاکیش
میزنه که پرسه لا شلوغی جمعیت
مرور خاطراته بری جای خالیش
آرزوش بوده بده جون پای دیوارا
می‌ریزن مثل آب، خون واسه سیرابا
می‌خوره توی سر «آزاد» تیر
جنازه‌ش رو برداشتن با ماشین
ماها بهش میگیم شهید گمنام
داداش مبارکه آزادیت
داداش مبارکه آزادیت
[کورس]
اسمش «آزاد» هشت ماه‌ست
می‌خوره تیر توو سر هر روز هر روز
اسمش «آزاد» هدفِ قناصست
رنگشو ریخت تو شب هر روز هر روز
اسمش «آزاد» هشت ماه‌ست
می‌خوره تیر توو سر هر روز هر روز
اسمش «آزاد» هدفِ قناصست
رنگشو ریخت تو شب هر روز هر روز