متن آهنگ دوام تس
دانلود کد آهنگ پیشواز ایرانسل ، تکست و آوای انتظار همراه اول
سقوط جامعه منتظر از بلندای فرهنگ
آواز فلز و دیو ، اندیشه های کمرنگ
کبوتر حامل پیام از نشونه ها
از مستانه خندیدن حاکم بی مصرف
نوید از گور نوید های آتی رو میدن
که از توو کوره های جرم
بی نقطه اومدن بیرون
تا گرما بگیره قلم از سردی سروده ها
تا صدای گلوله ها رو بشنوم توو دیروز
من کنارم و من از خودم توو آینه
آلبوم سیاه
ترانه ، شعر متن آهنگ جدید تس دوام
تکست آهنگ دوام تس
سقوط جامعه منتظر از بلندای فرهنگ
آواز فلز و دیو ، اندیشه های کمرنگ
کبوتر حامل پیام از نشونه ها
از مستانه خندیدن حاکم بی مصرف
نوید از گور نوید های آتی رو میدن
که از توو کوره های جرم
بی نقطه اومدن بیرون
تا گرما بگیره قلم از سردی سروده ها
تا صدای گلوله ها رو بشنوم توو دیروز
من کنارم و من از خودم توو آینه
عهد شنیدن گرفتیم عهد خوب دیدن رو
که بشنویم بلندی شب زمستون هامون رو
ببینیم انزوامون رو ، مرز کابوس هامون رو
تعداد تابوت هامون رو ، آینده بهارامون رو
باید به مهر بنویسیم کل قانون هامون رو
به پویایی یاسمن سپیده ها بیدارن
برای بار آخر هم بگیریم دست هاشون رو
سقوط جهل منتسب به خون آرزو نیست
وگرنه خشت و جاهل رو چه به آسمون خراش
یه معمار دروغگو این بنا رو بی پنجره ساخت و
بهت گفت توو تاریکی دنبال آرزوت نباش
[ورس دو]
اما من
من بودن رو نوشتم یادم نره
که بالا سر کوره های ظلم یه آهنگره
نزارم انتقامم رو یه رویا ببینه
اون که مظنون اصلی شعر و آهنگمه
به بودنت شک نکن از هستن ما بپرس
از دفتر تازه عشق توو وطن پاره
رفیق این آخر کار نیست این اول راهه
وسطش ظهور این واژه هاست که مسئله داره
من خطر رو به جون میخرم کنار تو
پاییز حادثه به خون میکشیم دوباره
هر چه بادا باد ، مثل باد زوزه میکشیم
توو ظلمات محض هم حتی نور میشه دید
توو سلوله که باور آزادی ممکنه
پس این میله های نامرئی زندان دوای ماست
نزار وجودت به فراموشی سپرده شه
که ثبت است بر جریده عالم دوام ما
دواممون عشق ، تقاص خون دل
حیف حواسمون نیست این بهای زوره
آزادی ممکنه حتی بدون باور
بعضی وقت ها فقط یه همراهی سادست
با من همراه شو
آواز فلز و دیو ، اندیشه های کمرنگ
کبوتر حامل پیام از نشونه ها
از مستانه خندیدن حاکم بی مصرف
نوید از گور نوید های آتی رو میدن
که از توو کوره های جرم
بی نقطه اومدن بیرون
تا گرما بگیره قلم از سردی سروده ها
تا صدای گلوله ها رو بشنوم توو دیروز
من کنارم و من از خودم توو آینه
عهد شنیدن گرفتیم عهد خوب دیدن رو
که بشنویم بلندی شب زمستون هامون رو
ببینیم انزوامون رو ، مرز کابوس هامون رو
تعداد تابوت هامون رو ، آینده بهارامون رو
باید به مهر بنویسیم کل قانون هامون رو
به پویایی یاسمن سپیده ها بیدارن
برای بار آخر هم بگیریم دست هاشون رو
سقوط جهل منتسب به خون آرزو نیست
وگرنه خشت و جاهل رو چه به آسمون خراش
یه معمار دروغگو این بنا رو بی پنجره ساخت و
بهت گفت توو تاریکی دنبال آرزوت نباش
[ورس دو]
اما من
من بودن رو نوشتم یادم نره
که بالا سر کوره های ظلم یه آهنگره
نزارم انتقامم رو یه رویا ببینه
اون که مظنون اصلی شعر و آهنگمه
به بودنت شک نکن از هستن ما بپرس
از دفتر تازه عشق توو وطن پاره
رفیق این آخر کار نیست این اول راهه
وسطش ظهور این واژه هاست که مسئله داره
من خطر رو به جون میخرم کنار تو
پاییز حادثه به خون میکشیم دوباره
هر چه بادا باد ، مثل باد زوزه میکشیم
توو ظلمات محض هم حتی نور میشه دید
توو سلوله که باور آزادی ممکنه
پس این میله های نامرئی زندان دوای ماست
نزار وجودت به فراموشی سپرده شه
که ثبت است بر جریده عالم دوام ما
دواممون عشق ، تقاص خون دل
حیف حواسمون نیست این بهای زوره
آزادی ممکنه حتی بدون باور
بعضی وقت ها فقط یه همراهی سادست
با من همراه شو