متن آهنگ دپسرده عرفان اینونتور و احسان هیلتون
دانلود کد آهنگ پیشواز ایرانسل ، تکست و آوای انتظار همراه اول
Depsorde
آه تو هیچوقت با من نبودی
ازم ساختی یه آدمِ معمولی
حرفای دلم و بهت زدم انگار نشنیدی کر بودی
الحق که برام بد بودی اما واسه از ما بهترونا
مثلِ یه عروسکِ کوکی هه
دائمی شدم برات یه پسره دپسرده
میشناسی منو همونی ام که تو
ترانه ، شعر متن آهنگ جدید عرفان اینونتور و احسان هیلتون دپ سرده
آه تو هیچوقت با من نبودی
ازم ساختی یه آدمِ معمولی
حرفای دلم و بهت زدم انگار نشنیدی کر بودی
الحق که برام بد بودی اما واسه از ما بهترونا
مثلِ یه عروسکِ کوکی هه
دائمی شدم برات یه پسره دپسرده
میشناسی منو همونی ام که تو
ابدو یک روزِ زندگیش افع خورده
تو کاری کردی صدام بزنن دپسرده
واسم یه مارِ خوش خط و خال بودی
ظاهرت قشنگ بود ولی از درون و باتن زشت بودی
دپسرده یعنی من که رو مودِ دپ خیلی وقته مردم
فقط تنها یه سری خاطراتِ تلخ
توی مغزم ازت به جا مونده که گنگن
میدونی من دیگه خودم نیستم
هرکاری میکنم پرخطره و واسم ریسکن
مودِ هرزه گیاتو با همین دوتا چشمام دیدم
تلنگرات زهرآلودن و برام مثلِ خوده نیشن
یه درخت بودم که تنم متصل به ریشس
که صاحابم منو دیگه نخواست و
با تبر زد به ریشم با یه نیش خند
عشقِ واقعی گیریم چند
بزار بعضیا پیگیره ما و سی ریش شن
یه درده بی درمونم با یه تفنگ میشه
این درمونو بدیش من
یه جایی که دیگه تو نباشی
روی دفترم نباشه از چشات نقاشی
نخوام سعی کنم بفهمی موزیک و حس دار
چقدر باید وقت بزارم رو این تکسا
چندتا کارو لاو دادم دونه دونشو بشمار
دیگه منم و منم و من با انعکاسِ عشقای هرجایی
دیگه روی مودت نیستم بهت فکر نمیکنم هرجایی
الان کجایی وقتی دارم تو خاطراتت آتیش میگیرم
تمامِ بدنم لمسِ همش سردمه زخمه بدنم میدونستم آخرشم
با نیش میمیرم بگو
چرا میخواستی توی این آهنگا یه بخشی ازش باشی
مگه برام انگیزه ای هم گذاشتی
تکراره شبام تقصیره تو بود فقط
نه گفتی اونم دقیقه نود
تو یه اتفاق بودی تویِ لحظه‌ی غلط
روی این دفترو ورق
شدم مثلِ یه خودکاری که دیگه جوهر نداره
با اینکه این داستان سرِدرازی داره و کلا گشاده
نوشتم و هی نوشتم و پاک کردم روی این کاغذای مچاله
از ته نوشته هام به جا مونده
یه گونی شعر و خاکستر ازدم
میسوزنم همش و این بار عرفان
و ببین حالا خوشحاله
ادعای دوست داشتن داشت و ثابتش نکرد
بهش گفتم واسه به دست اوردنم دنیارو نگرد
هرجا باشی من اونجام یه قدم عقب
زد به تخته سینم و یه کاری کرد
باهام که هیشکی باعشقش نکرد
یه عمر واست چشم انتظار به در بودم
اون که دلش پر میزد ببینتت من بودم
تو منو لو دادی به درد تا دیدی مجنونم
با صدام تو شبایِ تنهاییت
یه درمون واسه اونایی که واست درد بودن
بودم موندم رویِ حرفم بااینکه خیلی بد بودم
خوندم واست ببخش منو اگه بد خوندم
سینم و میشکافن شعر میریزه جا خون
وایساده به کامِ مرگ رفت هرکی تاخوند
متنفر شد ازت اسمتو × رو قلب زد باخون
تورو حبس کردم تو قلبم بسِ نکش رو دیوارش ناخون
حالا از دنیا سه هیچ جلوترم نه
وقتی حرفایِ دلم و جلوت زدم من
تویِ انیمال ادعای درحدِ بلد
جلوم و نگیر یعنی مانع‌ای میشکنه فقط
فراموشت کردم رفت اصلا
مهم نیستی دیگه برام برو به درک
هر بیتی زدم و ساز داره حروم شد
زاتِ کثیفِ اون تویی که جلوم وایساده معلوم شد
عاشق عشقش به عشقِ داستان تموم شد
سرخطِ خبر
ازم ساختی یه آدمِ معمولی
حرفای دلم و بهت زدم انگار نشنیدی کر بودی
الحق که برام بد بودی اما واسه از ما بهترونا
مثلِ یه عروسکِ کوکی هه
دائمی شدم برات یه پسره دپسرده
میشناسی منو همونی ام که تو
ابدو یک روزِ زندگیش افع خورده
تو کاری کردی صدام بزنن دپسرده
واسم یه مارِ خوش خط و خال بودی
ظاهرت قشنگ بود ولی از درون و باتن زشت بودی
دپسرده یعنی من که رو مودِ دپ خیلی وقته مردم
فقط تنها یه سری خاطراتِ تلخ
توی مغزم ازت به جا مونده که گنگن
میدونی من دیگه خودم نیستم
هرکاری میکنم پرخطره و واسم ریسکن
مودِ هرزه گیاتو با همین دوتا چشمام دیدم
تلنگرات زهرآلودن و برام مثلِ خوده نیشن
یه درخت بودم که تنم متصل به ریشس
که صاحابم منو دیگه نخواست و
با تبر زد به ریشم با یه نیش خند
عشقِ واقعی گیریم چند
بزار بعضیا پیگیره ما و سی ریش شن
یه درده بی درمونم با یه تفنگ میشه
این درمونو بدیش من
یه جایی که دیگه تو نباشی
روی دفترم نباشه از چشات نقاشی
نخوام سعی کنم بفهمی موزیک و حس دار
چقدر باید وقت بزارم رو این تکسا
چندتا کارو لاو دادم دونه دونشو بشمار
دیگه منم و منم و من با انعکاسِ عشقای هرجایی
دیگه روی مودت نیستم بهت فکر نمیکنم هرجایی
الان کجایی وقتی دارم تو خاطراتت آتیش میگیرم
تمامِ بدنم لمسِ همش سردمه زخمه بدنم میدونستم آخرشم
با نیش میمیرم بگو
چرا میخواستی توی این آهنگا یه بخشی ازش باشی
مگه برام انگیزه ای هم گذاشتی
تکراره شبام تقصیره تو بود فقط
نه گفتی اونم دقیقه نود
تو یه اتفاق بودی تویِ لحظه‌ی غلط
روی این دفترو ورق
شدم مثلِ یه خودکاری که دیگه جوهر نداره
با اینکه این داستان سرِدرازی داره و کلا گشاده
نوشتم و هی نوشتم و پاک کردم روی این کاغذای مچاله
از ته نوشته هام به جا مونده
یه گونی شعر و خاکستر ازدم
میسوزنم همش و این بار عرفان
و ببین حالا خوشحاله
ادعای دوست داشتن داشت و ثابتش نکرد
بهش گفتم واسه به دست اوردنم دنیارو نگرد
هرجا باشی من اونجام یه قدم عقب
زد به تخته سینم و یه کاری کرد
باهام که هیشکی باعشقش نکرد
یه عمر واست چشم انتظار به در بودم
اون که دلش پر میزد ببینتت من بودم
تو منو لو دادی به درد تا دیدی مجنونم
با صدام تو شبایِ تنهاییت
یه درمون واسه اونایی که واست درد بودن
بودم موندم رویِ حرفم بااینکه خیلی بد بودم
خوندم واست ببخش منو اگه بد خوندم
سینم و میشکافن شعر میریزه جا خون
وایساده به کامِ مرگ رفت هرکی تاخوند
متنفر شد ازت اسمتو × رو قلب زد باخون
تورو حبس کردم تو قلبم بسِ نکش رو دیوارش ناخون
حالا از دنیا سه هیچ جلوترم نه
وقتی حرفایِ دلم و جلوت زدم من
تویِ انیمال ادعای درحدِ بلد
جلوم و نگیر یعنی مانع‌ای میشکنه فقط
فراموشت کردم رفت اصلا
مهم نیستی دیگه برام برو به درک
هر بیتی زدم و ساز داره حروم شد
زاتِ کثیفِ اون تویی که جلوم وایساده معلوم شد
عاشق عشقش به عشقِ داستان تموم شد
سرخطِ خبر