متن آهنگ زخمی بیگرض و آرش توس
دانلود کد آهنگ پیشواز ایرانسل ، تکست و آوای انتظار همراه اول
میگن این زندگی یه بازیه
بد میشه اگه ببازی بهش
غریبه ها خیلی آشنا ترن
و تفِ سر بالا میگه به فامیلش
بی خیال رد میشی میری
دست میدن ولی دست نمیگیری
آخه همه نامردیا رو جلو چشم
توو یه لحظه میبینی
لعنت به من اگه خواستم خودم باشم
ترانه ، شعر متن آهنگ جدید بیگرض و آرش توس زخمی
تکست آهنگ زخمی بیگرض و آرش توس
میگن این زندگی یه بازیه
بد میشه اگه ببازی بهش
غریبه ها خیلی آشنا ترن
و تفِ سر بالا میگه به فامیلش
بی خیال رد میشی میری
دست میدن ولی دست نمیگیری
آخه همه نامردیا رو جلو چشم
توو یه لحظه میبینی
لعنت به من اگه خواستم خودم باشم
تووی این بازی تلخ
آخه واسه اینا هر چی که داشتم
همشو به باد دادم رفت
تقصیرِ کسی نیست جز خودم
یاد گرفتم دیگه پشت کنم
به هرکسی که گفت کمک
من نیستم ، چون دیگه پُر شدم
[کورس – بیگرض]
بزار من باشم اون آدم بده
بزار خاطراتِ خوب یادم نره
به جاش لحظه هامو تنهایی برم
توِوی ذهن تو فقط یه نقاشی بشم
بزار من باشم اون آدم بده
بزار خاطراتِ خوب یادم نره
به جاش لحظه هامو تنهایی برم
توِوی ذهن تو فقط یه نقاشی بشم
[ورس دو – آرش توس]
عجیبه ها
هرچی باخت دادی، هر چی باخت دادی
واسه خاطر این بود که فکر میکردی همه اَ خودتن
انقدر بازی شد با دلِ ما
تا راضی شد به این که بگه کاری کن
حاجی نبینیم باقیشو
رو مود باخت رو راست بودم با همه
چون باس میدیدم غمش
میگفتم بگیر همشو
عصبی داد زدم ، سرِ خودم که چی؟
که صد بار اگه جا خوردی بگو برا چی
الکی منو طرف میکردن با دلم و
باطنم هم بهم میگفت حل این مشکله
امان امان، از ذات لوتیمون
که تباه تباه شد ، نتیجه خوبی مونده؟
هرچی میکشم من تقصیر خودته
یه عمر حال دادی اینم تعبیر کُلشه
حالا تو موندی و همین کلمات کهنه
و آدم های دورت یه مشت جماعت مرده
اینا همونایین که سنگشونو زدی یه روزی به سینت
میگفتی توو غمتون هم شریکم
دیگه خودتی و خودت نه؟
نمیشه حقیقت رو دورش زد
د اصاً اگه باشی تنی به گور
اینا دنبال کفنتن با جیبت و پول
همینه رسمش حاجی
تنها باش نخوری ترکش جایی
حتی اگه پشتت بگن که بده
به چپت، تو مهمی که ارزش داری
[بریج]
از روی تو دل کندنم آموخت زمانه
این دیده از آن روست که خونابه فشان است
دردا و دریغا که در این بازی خونین
بازیچه ایام است دل آدمیان است
دل بر گذر غافله یِ لاله و گل داشت این دشت
که پامال سواران خزان است
روزی که بجنبد نفس بادِ بهاری
بینی که گل و سبزه کران تا به کران است
ای کوه ، تو فریاد من امروز شنیدی
دردی است در این سینه که همزادِ جهان است
از داد و وداد آن همه گفتند و نکردند
یا رب چقدر فاصله دست و زبان است
[کورس – بیگرض]
بزار من باشم اون آدم بده
بزار خاطراتِ خوب یادم نره
به جاش لحظه هامو تنهایی برم
توِوی ذهن تو فقط یه نقاشی بشم
بزار من باشم اون آدم بده
بزار خاطراتِ خوب یادم نره
به جاش لحظه هامو تنهایی برم
توِوی ذهن تو فقط یه نقاشی بشم
بد میشه اگه ببازی بهش
غریبه ها خیلی آشنا ترن
و تفِ سر بالا میگه به فامیلش
بی خیال رد میشی میری
دست میدن ولی دست نمیگیری
آخه همه نامردیا رو جلو چشم
توو یه لحظه میبینی
لعنت به من اگه خواستم خودم باشم
تووی این بازی تلخ
آخه واسه اینا هر چی که داشتم
همشو به باد دادم رفت
تقصیرِ کسی نیست جز خودم
یاد گرفتم دیگه پشت کنم
به هرکسی که گفت کمک
من نیستم ، چون دیگه پُر شدم
[کورس – بیگرض]
بزار من باشم اون آدم بده
بزار خاطراتِ خوب یادم نره
به جاش لحظه هامو تنهایی برم
توِوی ذهن تو فقط یه نقاشی بشم
بزار من باشم اون آدم بده
بزار خاطراتِ خوب یادم نره
به جاش لحظه هامو تنهایی برم
توِوی ذهن تو فقط یه نقاشی بشم
[ورس دو – آرش توس]
عجیبه ها
هرچی باخت دادی، هر چی باخت دادی
واسه خاطر این بود که فکر میکردی همه اَ خودتن
انقدر بازی شد با دلِ ما
تا راضی شد به این که بگه کاری کن
حاجی نبینیم باقیشو
رو مود باخت رو راست بودم با همه
چون باس میدیدم غمش
میگفتم بگیر همشو
عصبی داد زدم ، سرِ خودم که چی؟
که صد بار اگه جا خوردی بگو برا چی
الکی منو طرف میکردن با دلم و
باطنم هم بهم میگفت حل این مشکله
امان امان، از ذات لوتیمون
که تباه تباه شد ، نتیجه خوبی مونده؟
هرچی میکشم من تقصیر خودته
یه عمر حال دادی اینم تعبیر کُلشه
حالا تو موندی و همین کلمات کهنه
و آدم های دورت یه مشت جماعت مرده
اینا همونایین که سنگشونو زدی یه روزی به سینت
میگفتی توو غمتون هم شریکم
دیگه خودتی و خودت نه؟
نمیشه حقیقت رو دورش زد
د اصاً اگه باشی تنی به گور
اینا دنبال کفنتن با جیبت و پول
همینه رسمش حاجی
تنها باش نخوری ترکش جایی
حتی اگه پشتت بگن که بده
به چپت، تو مهمی که ارزش داری
[بریج]
از روی تو دل کندنم آموخت زمانه
این دیده از آن روست که خونابه فشان است
دردا و دریغا که در این بازی خونین
بازیچه ایام است دل آدمیان است
دل بر گذر غافله یِ لاله و گل داشت این دشت
که پامال سواران خزان است
روزی که بجنبد نفس بادِ بهاری
بینی که گل و سبزه کران تا به کران است
ای کوه ، تو فریاد من امروز شنیدی
دردی است در این سینه که همزادِ جهان است
از داد و وداد آن همه گفتند و نکردند
یا رب چقدر فاصله دست و زبان است
[کورس – بیگرض]
بزار من باشم اون آدم بده
بزار خاطراتِ خوب یادم نره
به جاش لحظه هامو تنهایی برم
توِوی ذهن تو فقط یه نقاشی بشم
بزار من باشم اون آدم بده
بزار خاطراتِ خوب یادم نره
به جاش لحظه هامو تنهایی برم
توِوی ذهن تو فقط یه نقاشی بشم