متن آهنگ شکاف تس
دانلود کد آهنگ پیشواز ایرانسل ، تکست و آوای انتظار همراه اول
گل دستِ آدمو قطع میکنه و
درختا بارِ الوار میزنن
توو بازارِ فاحشگی طبیعت
دارن میوه های قوی ترو حراج میزنن
قطره ها دارن بادو میخرن
قتل چمنا رو فریاد میزنن
غنچه ها هنوز نازو میکنن
دارن حُرمِ خاکو اَ یاد میبرن
کجا میری آدم؟
ترانه ، شعر متن آهنگ جدید تس شکاف
تکست آهنگ شکاف تس
گل دستِ آدمو قطع میکنه و
درختا بارِ الوار میزنن
توو بازارِ فاحشگی طبیعت
دارن میوه های قوی ترو حراج میزنن
قطره ها دارن بادو میخرن
قتل چمنا رو فریاد میزنن
غنچه ها هنوز نازو میکنن
دارن حُرمِ خاکو اَ یاد میبرن
کجا میری آدم؟
تبِ شما رو با خون میبُریدن
همیشه دارید جون میکَنید سخت
ولی داری توو رکود میکَنی
چشما رو باز نمیکنید کوری همه گیره
بیانا مستقیم اما گردن لبِ تیغه
به دست و پامون زنجیره
وارونگی حتمیه
زمینِ مزرعه پُر محصول سمی
دیگه ، سَر توو گریبون
صورتِ پریشونتون ، سرد و کریه بود
گرمه ولی خونِتون ، سخت بکَنید کوه باید
سخت بکَنید کوه
میوه ی گَس حقیقت و جوهر وجودتون تناقض
بود بازار ویرونی احضارِ روحِ طبیعت
اَ قسم اولِ پیدایش سازگاری ندیدن
اینا همه نشونه ی ترکِ بهشته بَرینه
طبیعت دلیلِ حقه عدیده هاتون ضعیفه
معانی تفسیرِ غلطه شبکه ها جنینه
اَ رحمِ زمینِ حامله میکِشن نتیجه
زنده به گور میشه زمین واسه کوده
واسه به حق ندیده آینده رو میگم فرضیه مریضه
[کورس]
زندونِ مرده هاییه که راه میرن مُرده های قوی تر
زنده ها رو به کار میگیرن
یه عده محبوس قانون مینویسن و
یه عده بدَوی کامِ نکاح میگیرن
یه عده هنوز مثِ منن تووی خرابه گُم
پاورق شعر و دامنِ یار میبینن
اینا هدفشون سرنگونیِ بشرِ سلطست
میخوابن و خوابِ اعدام میبینن
زندونِ مرده هاییه که راه میرن مُرده های قوی تر
زنده ها رو به کار میگیرن
یه عده محبوس قانون مینویسن و
یه عده بدَوی کامِ نکاح میگیرن
یه عده هنوز مثِ منن تووی خرابه گُم
پاورق شعر و دامنِ یار میبینن
اینا هدفشون سرنگونیِ بشرِ سلطست
میخوابن و خوابِ اعدام میبینن
[ورس دو]
دیگه نمیزنه آفتابِ مشکوک
توو این دالانِ اندوه
دور نیست به تکیدگی شاخه ها
دلخوشی های نجارایِ انبوه
نوچه های اره وظیفشونو خوب میدونن
تو هم میفهمی آقای متنبه
برملا شده حربه ی منسوختون
بگیر و ببر لواتایِ مدفون
ما رو اَ چی میترسونید ، خودتون ترسویید
قایم شده پشتِ ارابه های سرکوبید
ما متحد به عشقیم این شمایِ مجبورید
که حاکمِ سربازِ منتظرِ دستورید
ما سرمون درد میکنه به ما بگین یاغی
جلو مخدر مزمن آزادی کم بودی
خودتون ترسویید ، قبلِ ترکِ فلک
دَم کمرِ قمر
جایی که همتون فقط یه تیکه سنگ بودید
همه چی اَ یه شکاف بوجود اومد
بینِ واضح و تار ، بین آب و خاک
بینِ آدم و غیر ، بینِ قاتل و ماه
بینِ خوبی و بدی
نقطه ی ایستایی رِندی و مستی
پَستی بلندی بینِ دروغِ تقویم
ما سرِ خرابمون درد میکنه
سلوکِ جنگه با مُرده ی منتظر تکفیر
حالا بزن ، بزن در بیاد از اونطرف
یه شکافِ بزرگِ وسط قلبامون
عادی ، چون میدونی که اینجا
[کورس]
زندونِ مرده هاییه که راه میرن مُرده های قوی تر
زنده ها رو به کار میگیرن
یه عده محبوس قانون مینویسن و
یه عده بدَوی کامِ نکاح میگیرن
یه عده هنوز مثِ منن تووی خرابه گُم
پاورق شعر و دامنِ یار میبینن
اینا هدفشون سرنگونیِ بشرِ سلطست
میخوابن و خوابِ اعدام میبینن
درختا بارِ الوار میزنن
توو بازارِ فاحشگی طبیعت
دارن میوه های قوی ترو حراج میزنن
قطره ها دارن بادو میخرن
قتل چمنا رو فریاد میزنن
غنچه ها هنوز نازو میکنن
دارن حُرمِ خاکو اَ یاد میبرن
کجا میری آدم؟
تبِ شما رو با خون میبُریدن
همیشه دارید جون میکَنید سخت
ولی داری توو رکود میکَنی
چشما رو باز نمیکنید کوری همه گیره
بیانا مستقیم اما گردن لبِ تیغه
به دست و پامون زنجیره
وارونگی حتمیه
زمینِ مزرعه پُر محصول سمی
دیگه ، سَر توو گریبون
صورتِ پریشونتون ، سرد و کریه بود
گرمه ولی خونِتون ، سخت بکَنید کوه باید
سخت بکَنید کوه
میوه ی گَس حقیقت و جوهر وجودتون تناقض
بود بازار ویرونی احضارِ روحِ طبیعت
اَ قسم اولِ پیدایش سازگاری ندیدن
اینا همه نشونه ی ترکِ بهشته بَرینه
طبیعت دلیلِ حقه عدیده هاتون ضعیفه
معانی تفسیرِ غلطه شبکه ها جنینه
اَ رحمِ زمینِ حامله میکِشن نتیجه
زنده به گور میشه زمین واسه کوده
واسه به حق ندیده آینده رو میگم فرضیه مریضه
[کورس]
زندونِ مرده هاییه که راه میرن مُرده های قوی تر
زنده ها رو به کار میگیرن
یه عده محبوس قانون مینویسن و
یه عده بدَوی کامِ نکاح میگیرن
یه عده هنوز مثِ منن تووی خرابه گُم
پاورق شعر و دامنِ یار میبینن
اینا هدفشون سرنگونیِ بشرِ سلطست
میخوابن و خوابِ اعدام میبینن
زندونِ مرده هاییه که راه میرن مُرده های قوی تر
زنده ها رو به کار میگیرن
یه عده محبوس قانون مینویسن و
یه عده بدَوی کامِ نکاح میگیرن
یه عده هنوز مثِ منن تووی خرابه گُم
پاورق شعر و دامنِ یار میبینن
اینا هدفشون سرنگونیِ بشرِ سلطست
میخوابن و خوابِ اعدام میبینن
[ورس دو]
دیگه نمیزنه آفتابِ مشکوک
توو این دالانِ اندوه
دور نیست به تکیدگی شاخه ها
دلخوشی های نجارایِ انبوه
نوچه های اره وظیفشونو خوب میدونن
تو هم میفهمی آقای متنبه
برملا شده حربه ی منسوختون
بگیر و ببر لواتایِ مدفون
ما رو اَ چی میترسونید ، خودتون ترسویید
قایم شده پشتِ ارابه های سرکوبید
ما متحد به عشقیم این شمایِ مجبورید
که حاکمِ سربازِ منتظرِ دستورید
ما سرمون درد میکنه به ما بگین یاغی
جلو مخدر مزمن آزادی کم بودی
خودتون ترسویید ، قبلِ ترکِ فلک
دَم کمرِ قمر
جایی که همتون فقط یه تیکه سنگ بودید
همه چی اَ یه شکاف بوجود اومد
بینِ واضح و تار ، بین آب و خاک
بینِ آدم و غیر ، بینِ قاتل و ماه
بینِ خوبی و بدی
نقطه ی ایستایی رِندی و مستی
پَستی بلندی بینِ دروغِ تقویم
ما سرِ خرابمون درد میکنه
سلوکِ جنگه با مُرده ی منتظر تکفیر
حالا بزن ، بزن در بیاد از اونطرف
یه شکافِ بزرگِ وسط قلبامون
عادی ، چون میدونی که اینجا
[کورس]
زندونِ مرده هاییه که راه میرن مُرده های قوی تر
زنده ها رو به کار میگیرن
یه عده محبوس قانون مینویسن و
یه عده بدَوی کامِ نکاح میگیرن
یه عده هنوز مثِ منن تووی خرابه گُم
پاورق شعر و دامنِ یار میبینن
اینا هدفشون سرنگونیِ بشرِ سلطست
میخوابن و خوابِ اعدام میبینن